Gregorius de Grote
Terug naar overzichtGregorius de Grote (ca. 540-604) werd geboren in Rome. Hoewel van aanzienlijke komaf, had hij nooit een hoge plaats in de kerkelijke hiërarchie geambiëerd. Integendeel, zijn ideaal was veeleer een eenvoudig, contemplatief leven. Met hoeveel inzet hij ondanks zijn zwakke gezondheid zijn officiële taken ook vervulde, een nostalgisch verlangen naar de gelukkige jaren in het Andreasklooster op de Caeliusheuvel, zijn ouderlijk huis, zou hem nooit loslaten. Meer dan eens verzuchtte hij dat de veilige haven van het klooster voor hem een ideale levensstaat betekende. Toch onttrok hij zich niet aan de taak die hij op zijn weg vond. Met echt Romeins plichtsbesef leidde hij als paus de kerk in barre tijden. En dat ondanks het feit dat een chronische ziekte hem van tijd tot tijd aan het bed kluisterde. Dat hij zelf dacht dat de rampspoed waarin Italië verkeerde, een voorbode was van de naderende eindtijd, verhinderde hem niet om belangrijke initiatieven te nemen. Zo zou de missionering van Engeland, waarvoor hij de basis legde, bepalend zijn voor de toekomst van heel West-Europa.
Gregorius was een sterke persoonlijkheid. Als we bladeren in de vele honderden officiële brieven die hij deed uitgaan (verzameld in het Registrum), zien we een bestuurder die wist wat hij wilde. Naargelang de omstandigheden wist hij zijn gedachten tegelijk in klare taal en met diplomatieke omzichtigheid naar voren te brengen. Hij kon zakelijk zijn, maar toonde zich bovenal een rechtvaardig man, en hij was persoonlijk begaan met de levensomstandigheden van de kleine luiden die het moeilijk hadden.
